Voor het vak beeldcommunicatie werd ons gevraagd twee verschillende doelgroepcollages te maken, en daarbij een passende sfeercollage. Vervolgens kregen we te horen dat we hierbij een reclamebeeld moesten maken voor een waterflesje, met de zelfde slogan voor de beide doelgroepen.

Mijn eerste doelgroep was een meisje die in de knoop met zichzelf zit, en getrokken wordt door een jongen die haar alleen maar meer in een drugscircuit trekt. Met de volgende tekst in mijn hoofd als inspiratie ben ik begonnen aan deze opdracht:

“It’s like you’re screaming but no one can hear. You almost feel ashamed that someone could be that important, that without them, you feel like nothing. No one will ever understand how much it hurts. You feel hopeless, like nothing can save you. And when it’s over and it’s gone, you almost wish that you could have all that bad stuff back so you can have the good.”

Het meisje wilt eigenlijk rust, maar kiest voor spanning. Daarom heb ik gekozen voor een spread die uitdaagd. 

Mijn tweede doelgroep was een blogster. Een blogster die vooral voor zichzelf blogt, en graag dingen zelf maakt en doet. Ze woont niet in de stad, en geeft niet om dure merken, maar om pure producten. Vandaar dat ik heb gekozen voor puur water uit de bronnen van IJsland. Ook heb ik er een klein reclamefilmpje bij ge-edit.